شعر نو

جیغ باکتری ها
تا آسمان می رفت
جسم گناه ، غوطه ور
در رطوبت خون
قعر زمین شکافت
از حدقه بیرون زد جنون
حشرات دیوانه صف بسته بودند
برای تیغ زدن
به رگ خاک
جمله ی سردی بر پیشانی سنگ
سکوت می پاشید بر

شاعر:فرحناز نخستین شکوری

من خودمم...!عطر بنفشانه ی رویا
یک چمدان خنده به اندازه ی فردا
من خودمم، خسته و گاهی متلاشی
غرق در افسانه ی گم گشته ی کاشی...
من نه پر از قاعده و حدس و یقینم
من نه پی عاشقی و یار و کمینم
من پرم

شاعر:هاجر پرتوی فر

خانە ات ویران مبادا،اینهمه نازت چرا؟
باورم را تار و پودی،دیگر اعجازت چرا؟
بند عشقت بر گردن و پای این دل،کی رود؟
او که پابند نازت است،راه افرازت چرا ؟
آنهمه خال بر لبان و چانه و

شاعر:سید مادح کهنه پوشی

آه که ای دل زخم ها خوردی چو این باران ببار
از عزیزان تو قفا خوردی چو این باران ببار
آنکه میگفت مُهر مهرت را چنان دارم به دل
از وفایش تو جفا خوردی چو این باران ببار

شاعر:همایون ویسی شیخ رباط

روزگاری عشق از من کتابی میساخت
روزگاری مجنون از حکایتم میباخت
خود خبر دارم به زودی پیر گشته ام
روزگاری اسب عاشقی در دلم میتاخت
حسین

شاعر:حسین زرکمی

در بغل، امشب یکی قرص قمر دارد رضا
بر زبان شکر، خدای دادگر دارد رضا
بارگاه زاده ی موسی چراغان میشود
در حریمش جشن میلاد پسر دارد

شاعر:رضا تیرگر فاخری(فاخر)

دادبزن دوستاشتنش را
دوربریزغرورت را
دادبزن پیش ازآنکه غروب غرورت
غروب

شاعر:محمدرشیدی

منم از جام چشمت مست و مدهوش
و از ديوان شعر تو غزل نوش
كليد قلب من در دست سردت
شدم در خاطرات تو

شاعر:فاطمه محمدحسن

در من چرا هاییست که شب ها پر پرم کرده
یک مرد غمگینم که جزئی از شب درده
ترسم پر از شب های بی فکرو خیالت هست
آیین من عشق است و عشق خونم حلالت هست
من مومنی در خواب های کافر خوبم
من یک زمانی عاشق

شاعر:سید علی کامران

ماه من!
از من دور بودی و
من فکر می‌کردم
به تو نزدیکم!
سال‌ها
آنقدر خیره خیره
تو را نگریستم
تا عمر از کف بدادم
و بال و پرم
در آرزوی

شاعر:مجتبی طحان

در دست گرفته جان خود را هر بار
تا هدیه کند رمق به جسمی بیمار
آموخته تا غنچه نمیرد،باید
تا صبح پرستار بماند بیدار
تقدیم به تمامی مدافعان سلامت کشور

شاعر:طيبه حسني

خواب بدی دیده ام
کجاست عزیز مصر !؟
تعبیرش کند
داد میزند راوی
قرن هاست زیبای کنعان قصه شده
و اکنون
عصر فالگیرهاست
شب تلخی بود و بدتر از کابوس
پاییز در خوابم بهار را
رنگ زردی زد
باید جعل کنم

شاعر:عبدالله خسروی

از دیار بیکرانه ها!!
نسیم رهایی میوزد برپوست اندیشه
آنجا تیغ حدود نمی خراشد ذهن
فزونی دیوار ، بیهود گیست
در آن بینهایت مطلق
بیایی که از آنسو میشنوم
معشوقه ایست فریبا
آزاد و رها در

شاعر:علی چشم براه

حالم شبیه خودم نیست، تلخ و غمگینم،
چندیست بی بهانه تو را خواب میبینم/
باور نمیکنی که مرا غرق در خودت کردی،
تو بوستانی از گلی و من گلاب می چینم/
آه ای طلیعه ی صبح ای سپیده ی روشن،
من با تلألو

شاعر:شهرام شریعت

آه اين زندگي چه زود گذشت
مثل يك روز سرد پاييزي
كودكي هاي من هزار هزار
قصه ي كودكان همبازي
لحظه هاي پر از ترانه ي ما
مثل يخ روي آفتاب گذشت
خنده هاي به لب نشستهٔ ما
چون شقايق بروي آب گذشت

شاعر:علی احمد فایز

بیهوده تلاش می‌کنم ، می‌دانم
همواره کنار ترس شب می‌مانم
این بار اگر تو رد کنی دستم را
تا آخر عمر ، شعرِ غم

شاعر:احسان آریاپور

کاش یکباردگر خورشید می رویید
وجهان پرمی شد از لبخند
وزمین جان می گرفت ازتو
کاش یکباردگر
خانه ام بوی تورامی داد
کوچه از عطر تو پر می شد
چشم هایم باز لبخند تو را می دید
شوق از جان تو می

شاعر:طاها جم

پروانه رو کرد به گل از عمق جانش
چشم من آهی کشیدبا گریه هایش
لب من وا ما ند با بوسه هایش

شاعر:علی بارنگ

خواستم داد زنم ازغم بیداد نشد
ناله در سینه ما مانده و فریاد نشد
نخل ایمان که به تهدید تبر میخندید
هرچه کردم نشود کشتة بیداد نشد
آنکه در باور ما بذر محبت می کاشت
آب نیرنگ زد و خرمنش هفتاد

شاعر:مهرداد سربندی

« زر اندوزي »
من آن بينا بصر باشم،كه چشم اَر وا كنم روزي
چو قارون درغلط باشم ،زِ سوداي زر اندوزي
نه منعم آبرومندس ، كه هست در راه مرموزي
كلاه سروري آن است،كز آن طرفه بر

شاعر:حسن مصطفایی دهنوی